16 mei TC Bakkum 3 -KLTV Krommenie 3 3-2
Een nederlaag die nog grote gevolgen kan krijgen, maar fysiek ongemak speelde deze zaterdag een grote rol……
De zaterdag begon gebruikelijk tijdens deze competitie: grauw, grijs en regenachtig.
Gedurende de week waren er ook weer de bekende grote hoeveelheid app berichten om tot de uiteindelijke opstelling te komen.
Niels gaf er dit keer de voorkeur aan om de open dagen van de biljart & jeu de boules vereniging te bezoeken en speelde niet. Ook Onno kon dit keer niet spelen omdat hij zijn brommer moest opknappen. Dus Cees en Robert gingen het voor de mannen doen vandaag
De meiden van het team zaten blijkbaar al met de Libelle Zomerweek in hun hoofd, want wat was er een empatisch vermogen naar elkaar toe als voorbereiding op deze belangrijke zaterdag. De berichtjes als speel jij maar, ik rij wel, ik doe wel 1 partij als jij er ook 1 doet etc gingen over en weer wat resulteerde in 4 meiden die beschikbaar waren. Claudia wilde na haar 2 overwinningen van vorige week haar digitale speelsterkte even ongemoeid laten en speelde dit keer niet.
Dit keer was het vertrek een latertje want we moesten om 14 uur bij Bakkum aanwezig zijn. Annemiek en Niels reden dit keer. Niels is er achtergekomen dat er veel op zijn sportstoelen in de auto is aan te merken en dat een zeiltje op de achterbank ook wel handig is. Het motto om fit te blijven gedurende een competitedag is af en toe een colaatje tussendoor. Niels weet nu wat het is om cola van het begin tot het eind te drinken…..Een ding is zeker daar val je niet van in slaap, maar je kan wel fitter als ooit een stukje schrijven
Door de regen en de gravelbanen bij Bakkum kregen wij voor deze dag maar 1 baan en een wisselbaan. De tegenstander had er echter niet bij verteld dat de wisselbaan pas om half 11 s’ avonds beschikbaar kwam. Fijn was wel om in de auto te horen dat Cees 100% fit was, hij had zich in tijden niet zo goed gevoeld. Enige verwarring onstond wel om symbolische dromen die werden gedeeld, maar op dit moment is nog niet duidelijk wat een symbolische droom is dan wel welk symbool hier het meest bij naar voren komt .
Met 1 baan van start en we kwamen snel op een 1-0 voorsprong door de goed in vorm zijnde Robert. (Al weet Robert nu ook hoe een bierbuik er uit ziet). Denise kon deze lijn niet doortrekken en verloor van de kattige en vinnige Irene. 1-1. Hierbij moet wel gezegd worden dat haar persoonlijke trainer wel op het park aanwezig was maar geen tactische en technische tips kwam geven. Cees bleek vervolgens niet zo fit te zijn als hij eerder die dag had gezegd. Zijn kuit had last van een huidaandoening (zie foto). Dit was natuurlijk geen goed teken, zeker nadat bleek dat de kuit van Cees met de neus van Jiska in aanraking was gekomen en Jiska soortgelijke symptonen had op haar neus.
Deze fysieke tegenslag bleek inderdaad een voorteken voor de herendubbel want al in de 3de game kreeg Cees last van zijn kuit en hierdoor ging de herendubbel onverwacht verloren. Er kwam dus druk op de damesdubbel. Sis en Daan konden hier goed mee omgaan en wonnen de 1ste set. Maar wat bleek….ze hadden slecht 1-sets lenzen ingedaan en in de 2de set zagen ze geen hand voor ogen en sloegen geen bal. Dit werd gelukkig op tijd gecorrigeerd en de 3de set werd knap binnengehaald. Nadat Jiska haar tegenstanders met Ja Doeiii!! had toegesnauwd kwamen deze er niet meer aan te pas. Tussenstand 2-2. Maar hoe kon de mixed nu nog gespeeld worden met een geblesseerde Cees ? Na uitvoerig smeren met Sperti had Cees opeens toch een onverwachte wederopstanding. Marco als toeschouwer had op Cees ingepraat dat Contador met een schouder uit de kom 240 km had gereden, dus ook Cees moest in staat zijn om de pijn te verbijten en dit lukte wonderbaarlijk. Annemiek speelde als een tijger en spoorde Cees aan om vol te houden. Dit leidde bijna tot resultaat maar de mixed moest toch in 3-sets gewonnen worden gegeven.
3-2 verlies, een ware teleurstelling in de race naar het kampioenschap.
Het feit dat er de hele dag maar 1 baan was zorgde ervoor dat er om 10 uur s’ avonds pas de lekkere tomaatjes op tafel kwamen. Goede verliezers als we zijn zijn we toch nog even blijven nazitten. En gelukkig werd de team bon gedeeld door de jarige joppen Robert, Annemiek en Marco. (allen nogmaals gefeliciteerd) Na elf uur ging de terugreis weer richting Krommenie. Een terug reis die wel wat lang duurde want er moest zachtjes gereden worden voor overstekend wild (herten en eenden)
Door de Pinksteren hoeven we 31 Mei voor de laatste keer dit seizoen aan te redden.
2 weken om te trainen, oefenen (op het houden van de vele kampioen speeches), journalisten te woord staan, te herstellen, huid crème op te smeren etc. Het schijnt dat er in ieder geval deze week als een groot artikel in de Gooi and Eemlander komt te staan.
Een ding is zeker: Spannend wordt het wel op de laatste zaterdag!! Tot over 2 weken